Discours van de straten
een stukje tekst over stickers en postersOpgeschreven, verzamelingen letters, cijfers, interpuncties en accenten.
Als anafoor verwijst het naar onze gedachten. Het antecedent dat als medium overbrugt.
Stickers op lantaarnpalen, gespoten graffiti op een muur, gelezen als pamflet en ook digitaal, wel of niet onderworpen aan censuur. Verschillende boodschappen zijn er genoeg. Iedereen mag hier spreken, verzekerd van vrijheid, zonder angst op vervolging of repressie.
Iedereen mag hier spreken, de vorm staat je vrij.
Angst is de gemene deler die de letteren in het straatbeeld doet samenkomen. “Eet minder vlees, stem dit, kies dat, geen vluchtelingen meer, aandacht voor zus, aandacht voor zo. Het is tijd voor verandering, sta op!” Zo luidt het discours van de verweerde posters en pamfletten. Doe iets! Plak een sticker, beklad met krijt.
Een paar druppels regen doet alles verdwijnen.
Het is van alle tijden, een oud concept in moderne vorm. Geprint, getekend of gekrast. Wat maakt het dat wij deze boodschappen, waarschuwingen en voorbodes zo ‘en public’ installeren?
Een verzameling letters vergezeld door een afdruk. Verwerpelijk tot op het bot, verachtelijk in zoveel vormen tegelijk.
‘Thanks for not mixing’
Als sticker geplakt op een verkeersbord. Twee figuren naast elkaar, de één zwart, de ander rood, doorkrast met een kruis.
Verboden in te halen. Verboden rassen te mengen.
Angst voor het onbekende, angst om te falen, angst om vergeten te worden en angst voor dat wat komen gaat. De toekomst is onzeker en dat maakt bang.
“Fear is at the root of one’s writing”
De toekomst is van niemand maar toch van iedereen. Schrijf, beklad, plak en kras.
Een paar druppels regen doet het meeste toch verdwijnen.