Politiek
[poliˈtik]Politiek, de politeia, het burgerlijk bestaan in de samenleving. Het is een ingewikkeld onderwerp. Sommigen houden zich er dag en nacht mee bezig en andere interesseert het helemaal niets.
De meesten zullen het wel eens hebben meegemaakt. Je bent overdag bezig op je werk, zit thuis achter de televisie of krijgt een pushbericht op je telefoon. Ineens is daar dat éne bericht. “Crisisoverleg over asiel en migratie, val kabinet niet uitgesloten”. Een bericht dat op de avond van woensdag 5 juli ’23 de kop voert op NOS.nl. Ik neem hier iets willekeurigs, iedere dag komt er wel een nieuwe ‘headliner’ voorbij waar we ons allemaal druk om moeten maken.
Je leest het bericht, vormt er een mening over. Meestal gaat dit al heel snel. Binnen een fractie van een seconde, voordat je de zin misschien al hebt afgelezen krijgt het een plek in een hokje. Een hokje dat is gevormd door eigen meningen, vooroordelen en voorkeuren. En dit is, in tegenstelling tot wat velen misschien zeggen, helemaal niet erg. Sterker nog, iedereen doet het. Het is niet meer dan menselijk om informatie die je voor je krijgt te ordenen en een plaats te geven in de wonderbaarlijke biologische informatieverwerker die het brein is.
Aldus, het ‘Crisisoverleg’. Dit bericht past bij mij ook in een hokje. Een hokje dat de laatste tijd een beetje vol is geraakt. Crises na crises, probleem na probleem, er lijkt soms wel geen einde aan te komen. Wat moeten we hier nu weer van vinden? Hopen dat het kabinet valt? Het lijkt mij een aangename gedachte. Een einde aan het inmiddels al lang verrotte kabinet Rutte IV. Een regering met aan het roer de voor vele infameuze (een anglicisme, ja) premier Mark Rutte. Onder wiens ‘leiderschap’ de verzorgingsstaat is uitgekleed en geprivatiseerd, onder wiens leiderschap woningen onbetaalbaar zijn geworden, onder wiens leiderschap het grootkapitaal hoogtij viert, en onder wiens leiderschap het plastic frietbakje per 1 juli dit jaar verboden is geworden. Het is tijd dat hij vertrekt.
Ministers komen er niet uit, Kabinet valt
over migratie, het einde van Rutte IV
Alsmaar crises oplossen, alsmaar overleggen, de zoveelste motie van wantrouwen, alsmaar blijven doorregeren. Iedere keer opnieuw, bij ieder intern probleem dat zich voordoet, toch maar weer hopen op dat ene verlossende bericht: Ministers komen er niet uit, Kabinet valt over migratie, het einde van Rutte IV. Dan is het tijd voor onze burgerplicht. Stemmen, stemmen, stemmen. Er lijkt een nieuwe wind te waaien, het moment van verandering is daar. De grenzen gaan volledig dicht, er komt geen vreemdeling meer binnen. Een einde aan de opgelegde verduurzaming door de klimaatdrammers, er mogen weer huizen gebouwd worden, het land gaat van het slot! Of, de grenzen gaan volledig open, iedereen die hulp nodig heeft is welkom. De lucht wordt frisser, de huizen duurzamer, energie hernieuwbaar. Nederland blijft bewoonbaar, voor ons en voor de toekomstige generaties. Het is maar net welke variant van verandering je voorkeur geniet. Enfin, de tijd van verandering is eindelijk daar. Na regen komt zonneschijn!
De spin in het web, een vis in het water, een
berggeit op een berg, Mark Rutte als premier.
De wind zwakt af en gaat langzaam weer liggen. De stemmen zijn geteld en de verkiezingsresultaten zijn inmiddels binnen. Daar ging Rutte I, daar kwam Rutte II. Daar ging Rutte II, daar kwam Rutte III. Daar ging Rutte III en kwam Rutte IV. Daar ging Rutte IV en daar kwam…... Bij de voorgaande verkiezingen luidde het devies: Ik geef een nier voor geen Rutte IV. Wat wordt het straks: Mijn lijf voor geen Rutte V? De spin in het web, een vis in het water, een berggeit op een berg, Mark Rutte als premier. Waarom veranderd er nou nooit eens wat? Het land blijft op slot, geld maakt meer geld, woningen worden schaarser, klimaatdoelen worden vooruitgeschoven, vluchtelingen blijven in tentjes liggen en de carrousel blijft vrolijk voortdraaien.
Dit is mijn hokje, het hokje waarin dit nieuwsbericht wordt geplaatst. Het is een gefrustreerd hokje, een wanhopig hokje, een hokje dat een beetje moe is van het alsmaar teleurstellende nieuws.
Politiek, de politeia, het burgerlijk bestaan in de samenleving. Het is een ingewikkeld onderwerp. Mij houdt het dag en nacht bezig. Liever interesseert het mij helemaal niets.